Wayne Rooney heeft drie goals meer gescoord voor Engeland in hun laatste twee wedstrijden, hiermee staat hij op 46 doelpunten op slechts drie goals van Bobby Charlton.

De aanvoerder van Engeland en Manchester United speelde vooral erg goed tegen Schotland waarin hij twee keer scoorde en energetisch, vastberaden en strijdlustig op het veld stond en zich weer even van zijn uniek goede kant liet zien. Het is hier en daar al eens in de groep gegooid of we Rooney wel of niet een Engelse legende kunnen noemen, maar record of niet, het gaat om de speler in het algemeen. Een talent? Zeker weten. De beste speler die Engeland de afgelopen tien jaar had? Misschien top drie. Maar er komt meer kijken bij het zijn en worden van een legende dan betere cijfers halen dan anderen en dat is waar Rooney te kort komt.

Prestaties op grote toernooien?

Het is vaker als kritische nooit bij Rooney gezet dat hij niet presteert op de grote toernooien sinds de finale van het EK in 2004, toen hij nog een tiener was.

Misschien is dat zo, maar hij heeft ook veel last gehad van blessures, slechte teamgenoten, pech en Steve McClaren, maar of hij nu jong of niet was destijds. Rooney heeft zijn stempel op diverse finales gedrukt. Voorafgaand aan het WK in 2014 werd gesproken over Messi en of hij de beste aller tijden was, zelfs boven Diego Maradona als hij Argentinie naar het wereldkampioenschap zou leiden. En toch had hij voorgaande WK’s niet veel gewicht in de mand gelegd voor de Argentijnen, dat zou dan de eerste keer zijn geweest en misschien zelfs zijn enige keer. Rooney heeft het al eens gedaan, vier keer in vier wedstrijden op het EK van 2004 scoren en werd al snel als een van de beste omschreven. Hoeveel andere Engelse internationals kunnen hetzelfde claimen? Bryan Robson kan dat.

Maar een blessure speelde Robson parten en weerhield hem zijn stempel op het WK van 1986 te drukken, dat terwijl hij in 1982 binnen een uur van de eerste wedstrijd al zijn grote moment had. Robson raakte ook geblesseerd in het WK van 1990 en moest gedurende de rest van het WK toekijken. Hij speelde nog wel erg goed op het EK van 1988, maar Engeland werd toen in de groepsfase al uitgeschakeld na drie wedstrijden te verliezen met Robson als aanvoerder.

Heeft het uitblijven van succes in finales en met regelmaat een grootse speler zijn effect gehad op hoe hij nu wordt gezien? Blijkbaar niet. Waarom zou het dan wel van toepassing zijn op Rooney? Of op anderen? Als de aanvoerder ten minste één keer naar zijn totale kunnen op een finale heeft gepresteerd?

Constant blijven

Een kenmerk van een échte topper is dat ze goed kunnen presteren en dit met regelmaat voor hun club en land blijven doen voor een lange periode. Rooney maakte zijn debuut binnen het nationale elftal toen hij 17 jaar oud was. En iets meer dan tien jaar later speelt hij met records. Is hij in al die tijd op zijn best geweest? Natuurlijk niet. Maar is er iemand naar voren gekomen die hem kan uitdagen? Die hem écht kan uitdagen als een reguliere starter voor het Engelse elftal? Iemand met langdurig, constant en goal scorend vermogen die nu in het nationale Engelse elftal zou moeten zitten? Blijkbaar niet.

Welbeck heeft momenteel wat succes en ook Sturridge ziet er veelbelovend uit. Maar om nog even wat verder te gaan. De afgelopen tien jaar, welke spitsen waren goed genoeg, constant genoeg en betrouwbaar genoeg om ook maar 20 goals voor Engeland te maken? Michael Owen. Peter Crouch.

Dat was het.

Aanvallers krijgen vaak het snelste alle roem en faam, maar kan iemand zeggen dat hij op Rooney’s level, vluchtig of na verloop van tijd, zit zelfs als hij eigenlijk niet op zijn best is?