De puzzel die we Podolski noemen. Aan de ene hand is hij een 29-jarige speler die al 47 keer heeft gescoord voor Duitsland waardoor hij vlak achter Muller en Klose staat. Hij is snel en hij is een van de meest talentvolle scorers van Arsenal. En hij was onlangs onderdeel van het team dat Wereldkampioen werd.

En toch, afgelopen week, toen hij mogelijk zou vertrekken naar Juventus, zaten wat mensen bij Arsenal met de handen in het haar. Het leek een logische stap. Podolski leek nooit echt op zijn plaats bij Arsenal, hij maakte geen enkele positie eigen en leek gepasseerd door komst Ozil en Sanchez.

De stap naar Juve zou nu niet meer gebeuren na een uitspraak van Wenger tegenover BBC Sport: “Podolski staat in het team aanstaande woensdag en hij blijft bij ons.” Toch staan er vraagtekens bij zijn toekomst.

PodolskiPodolski zat op de bank in de overwinning tegen Besiktas binnen de Champions League en heeft hij dus nog gen enkele minuut voor Arsenal gespeeld dit seizoen. Dat zegt wel wat, ook als we rekening houden met het feit dat Wenger spelers van het WK rustig aan weer laat spelen. Zijn statistieken voor Arsenal zijn eigenlijk best goed. Hij scoorde 19 keer in de Premier League voor Arsenal de afgelopen twee seizoenen, maar, natuurlijk, de hamvraag blijft. Waarom speelde hij maar de helft van alle competitiewedstrijden van Arsenal?

Er waren wat blessures, natuurlijk, de meest noemenswaardige zijn de spierproblemen die hem drie maanden uit roulatie hielden. Maar hij zat nooit echt bij het team, hij leek vrijwel nooit op een basis speler. Vreemd genoeg is hij een vrij gelimiteerde voetballer. In essentie is Podolski goed in twee dingen. Hij rent erg snel in rechte lijnen en hij kan de bal met precizie vrij hard schieten.

Hij is niet bijzonder technisch en nooit echt in staat om de verdediging zoek te spelen. In de meeste van hun competitiewedstrijden hebben ze hier niet echt last van omdat de verdedigingen van de tegenstanders niet staan vol gebouwd.

Het is geen toeval dat de beste wedstrijden van Podolski met het nationale team waren in 2010. Dat was een mega goed team met als specialiteit de counter. De voorste linie met Podolski, Klose, Ozil en Muller was extreem afgetraint op de counter en op bepaalde situaties volledig voorbereid. Wat ze deden was niet extreem moeilijk, maar wel enorm gedisciplineerd.

Toen de Duitser van het veld werd gehaald door Wenger in de eerste helft van de wedstrijd tegen Chelsea, stonden ze al met 3-0 achter en met 10 man op het veld. Podolski had maar 0.9 tackles en 0.2 onderschappingen per wedstrijd afgelopen seizoen. Daarmee kunnen we concluderen dat Podolski niets te bieden heeft op defensief vlak.

Dat maakt van hem een paradox. hij is op zijn best als hij aan de goede kant speelt en kan aanvallen met ruimte achter zich. Maar dat is ook direct het probleem omdat hij niet mee verdedigt.

Het is geen wonder dat geen enkele manager heeft uitgevogeld hoe Podolski met regelmaat kan worden gebruikt.